Sieciowe kobiety

Zastanawiałam się skąd bierze się ta solidarność kobiet. Na swoją własną odpowiedź długo czekać nie musiałam, my po prostu chcemy usłyszeć potwierdzenie swoich decyzji, płacz z rozpaczy lub tęsknoty w innej kobiecie. Na jednym ze szkoleń na pytanie „ Która z Was czuje się stuprocentową kobietą?” nie podniosła ręki żadna, na kolejne „ Która z Was dobrze wykonuje obowiązki pani domu?” zgłosiło się osiemdziesiąt procent uczestniczek. Mamy po prostu podobnie. I nie mam co do tego wątpliwości, że różniąc się mamy jednocześnie wiele cech wspólnych, pragnień wspólnych, marzeń i  problemów. Dlatego nie powinnyśmy się unikać. Wręcz przeciwnie, należy się gromadzić, rozmawiać, wymieniać doświadczeniami. Chociaż weszło to trochę do naszej kultury, że kobiety sobie muszą zazdrościć, właściwie wszystkiego, że nie powinny się pocieszać, wspierać, pomagać, bo przecież jesteśmy złośliwe, mściwe i perfidne. I wreszcie, że nie powinnyśmy, broń Boże, opowiadać sobie naszych własnych, prywatnych historii, szczególnie tych domowych. A ja się pytam WHY NOT???!!! Kto lepiej zrozumie kobietę niż ona sama? Nie oczekując nawet porady czy pomocy a jedynie wysłuchania, zrozumienia. Takie to proste a jakże trudne.  To jest nasza „ kultura milczenia” z której bierze się zjawisko niespodzianki, kiedy po latach dowiadujemy się, że nasza przyjaciółka, koleżanka z pracy czy sąsiadka żyje w toksycznym związku, że jest ofiarą wieloletniej przemocy lub boryka się z depresją. Na co dzień przybierając twarz radosnej i spełnionej . Nie pozwólmy na to aby kobieta, żyjąca obok nas nie miała szansy otworzyć się tylko dlatego, że nie wypada. Nie bójmy się zadawać pytań, my same również się nie blokujmy. Patrząc prosto w oczy koleżanki możemy dostrzec swoją historię, swoje problemy, lęki, marzenia. Czasem chcemy pobyć same w swoim cierpieniu ale może warto poprosić o pomoc, zapytać, skorzystać z doświadczenia. Same pewnie zauważyłyście jak chętnie dzielimy się radością, chwalimy jak pięknie na święta wysprzątałyśmy dom i że w promocji kupiłyśmy proszek w Biedronce….jaka to ogromna radość do podzielenia się. Trudniej jest nam zapytać o radę kobietę kiedy znajdziemy się w ciężkiej sytuacji bo „co ona sobie o mnie pomyśli?”.  Umniejszamy zatem ważność tej trudnej sprawy, od której często zależy nasz szczęście. Mamy moje drogie tylko jedno życie, nic do stracenia. Swobodnie rozmawiamy o pogodzie a jakość naszego życia jest tematem tabu.