Nam się tylko tak wydaje, że coś robimy, działamy, że przecież każdego dnia wykonujemy jakieś czynności. No właśnie, jakieś. Jeśli przyjrzymy się swojemu życia z bliska i rozłożymy każdy dzień, niczym pod mikroskopem, na czynniki pierwsze, zobaczymy co tak naprawdę robimy. Czym zajmujemy się przez większość dnia, czy to, co robimy sprawia nam radość, czy jest wartościowe i czy my tak naprawdę tego właśnie chcemy. Wiem, że wiele kobiet, które zaglądają na mojego bloga to bardzo wartościowe osoby, często doświadczone życiem, przeżyciami, szukające motywacji i inspiracji. Szukanie to już jest taki mały kroczek do trzymania swojego życia w ryzach. Tego jestem zwolenniczką. Nie widzę nic złego w życiu na własnych zasadach, nawet jeśli nie ma ono zasad, nawet jeśli przepływa przez te palce, o których wspomniałam. Jednak ja …ja tak nie chcę. Nie chcę żyć w apatii, poddana losowi i temu co mi przyniesie każdy kolejny dzień. Dlatego motto „moje życie w moich rękach” w tym kontekście biorę właściwie bardzo dosłownie. Staram się żyć w jakiejś ramie, staram się czuć, że mam na nie wpływ. Staram. Bo to ciągle dążenie do takiej sytuacji, dlatego jest w moim życiu jeszcze dużo miejsca na nową wiedzę, na nowe umiejętności. Zdaję sobie sprawę z tego, że daleko przede mną ideał. Dążenie do niego to długa ścieżka, która sprawia, że moje życie staje piękniejsze, bardziej cenne. Dzieje się tak za sprawą „małych rzeczy”, „drobnych zmian”, które wprowadzam w życie. Po kolei, po trochu, dozując je sobie sama. Nie dla kogoś, ale dla samej siebie. Nie, żeby zrobić komuś dobrze, ale żeby zrobić dobrze sobie. Bo to ja jestem źródłem radości dla innych. Jakie to oczywiste. A jak często o tym zapominamy. Zapominamy, że to my sami mamy największy wpływ na nasze życie, na nasze samopoczucie, na to co robimy, myślimy. Bo jesteśmy DOROSŁE, bo jesteśmy ODPOWIEDZIALNE. Wystarczą te dwa słowa, żeby zrozumieć jak ważne jest podjęcie decyzji o tym, czy marnować swoje życie czy nie.