BO TO ZŁA KOBIETA BYŁA

Z racji swojej wrodzonej uprzejmości i życzliwości miałam zawsze problem z dostrzeganiem takiego wpływu ludzi na mnie. Był jednak moment kiedy nie wiedzieć czemu czułam w sobie smutek połączony ze zmęczeniem. Kiedy zaczęłam się zastanawiać o co chodzi zauważyłam, że taki stan nasila się po spotkaniach z jedną z moich koleżanek, która borykała się z szeregiem naprawdę okropnych problemów  życiowych. Trudne relacje z rodzeństwem, rozwód z przeszkodami, trudne warunki mieszkaniowe, przemocowy syn, problemy ze zdrowiem i ciągłe poszukiwanie pracy to główne tematy naszych rozmów. Pochłonięta zwierzeniami brałam na siebie część problemów próbując je rozwiązać, współczuć, pocieszać. Strasznie się tym wszystkim przejmowałam. I strasznie brałam to do siebie. Moje problemy przy tym wszystkim były malutkie po prostu. Trwało to naprawdę długo zanim zrozumiałam, że jestem tylko tarczą w którą się strzela coraz to nowymi problemami. Dotarło do mnie, że ona swoich problemów nie chce wcale rozwiązać, nie chce iść do przodu..ba nawet dobrze jej w tym stanie. Ja byłam jedynie  katalizatorem na jej życie pełne porażek. Wiem, że nie robiła tego świadomie, ona po prostu taka była. Nawet teraz jak sobie to wszystko przypominam to tylko smutek mnie ogarnia. To bardzo sympatyczna kobieta i do dziś życzenia świąteczne sobie przesyłamy, ale kontakt musiał zostać urwany. Moje zdrowie psychiczne i moje życie w tej sytuacji stało się dla mnie ważniejsze. Tym bardziej, że byłam pewna, że ja gorzej znoszę te jej problemy niż ona sama.